Μα την Παναγία, πρώτη φορά στη ζωή μου (κι είναι ήδη αρκετή) αντιμετωπίζω προεκλογική εκστρατεία υποψήφιου πρωθυπουργού με σύνθημα «ελεήστε τον αόμματο» λες και ζω σκηνές από την «Κάλπικη Λίρα» του Γιώργου Τζαβέλλα με Μίμη Φωτόπουλο και Σπεράντζα Βρανά!
Προτείνω, σοβαρά τώρα, να αποφασίσουν κάποιοι (αν υπάρχουν ακόμη νουνεχείς) στην Κουμουνδούρου να περιοριστούν σε ελάχιστες οι δημόσιες εμφανίσεις του κ. Τσίπρα έως την 21η Μαΐου ( το «ντιμπέϊ» είναι μια από αυτές), να είναι εξαιρετικά προετοιμασμένες, σε ασφαλές περιβάλλον και με ερωτήσεις από πριν προετοιμασμένες.
Ο τύπος έτσι και τον αφήσεις μόνο του κι αρχίσει να μιλάει είναι «ποτήρι και ζημιά», κάτι σε Μπάρκουλη στη «Τζένη-Τζένη» με τον Κωνσταντάρα να τον κοιτάζει με απελπισία που και πάλι «δεν κατάλαβε πως έγινε»!
Η αποκάλυψη του, ενώπιον του άναυδου Καμπουράκη, για την άρνηση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να απαντούν θετικά στις δημοσκοπήσεις των εταιρειών μέτρησης λόγω Predator και υπό τον φόβο της καταγραφής της άποψης τους είναι –ακόμη και για ένα επαγγελματία ψεύτη- μνημειώδης.
Στην ουσία ο κ. Τσίπρας προαναγγέλλει την ειλημμένη απόφαση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ να αμφισβητήσει ευθέως το εκλογικό αποτέλεσμα ως προϊόν ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων, ψηφιακού ελέγχου της κοινωνίας των πολιτών (τσουπ! κι ένας Πιερρακάκης από το παράθυρο) και ψευδούς καταγραφής της προτίμησης τους, άρα ένα εκλογικό αποτέλεσμα χειραγωγημένο με διάφορες τακτικές και πρακτικές, το Predator (δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν) είναι σε πρώτη χρήση.
Κι επειδή την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης κανείς δεν εγγυάται πως ένα άλλο Predator δεν μπορεί να παρακολουθεί επιπλέον του τι λες και τι ψηφίζεις, δεν είναι καθόλου απίθανο η διεθνής των ψεκασμένων να τσιμπήσει με τις χειρότερες παλαβομάρες γύρω από ένα εκλογικό αποτέλεσμα που μπορεί να αποδοθεί (εν μέρει έστω) και στον ψηφιακό έλεγχο της ψήφου, δηλαδή σε ένα ελεγχόμενο από διάφορες «εταιρείες» μέτρησης αποτέλεσμα! Κόσμος και κοσμάκης τσιμπάει σε αυτές τις αλητείες!
Ο κ. Τσίπρας αναζητάει μανιωδώς την άριστη των δικαιολογιών για την βέβαιη ήττα που τον περιμένει στις εκλογές, επιδιώκει να διασφαλίσει με κάθε μέσο την ηγετική του παρουσία στην Κουμουνδούρου την επόμενη μέρα. Για να το πετύχει αυτό έχει αποδυθεί σε ένα καθημερινό αγώνα να ευτελίσει στο ακραίο βαθμό την πολύτιμη για κάθε δημοκρατία διαδικασία των συνεργασιών μεταξύ κομμάτων που κινούνται περίπου στις ίδιες ράγες ή έχουν την διάθεση να συνεργαστούν αν από τις εκλογές προκύπτει βέβαιο αριθμητικό αποτέλεσμα.
Δεν ψάχνεται για να σχηματίσει κυβέρνηση στις 22 Μαΐου ο κ. Τσίπρας με τον κ. Ανδρουλάκη και τον κ. Κουτσούμπα προς τους οποίους τώρα απλώνει με δραματικό ύφος το χέρι. Γνωρίζει άριστα πως αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, ακόμη και αν οι αριθμοί «έβγαιναν», πόσο μάλλον τώρα που, όπως φαίνεται, «δεν βγαίνουν».
Αυτή η πολιτική ελεημοσύνη, αυτό το «ελεήστε τον αόμματο» που διακινεί στα κανάλια και στις πλατείες και με την οποία δήθεν επιχειρεί να διεμβολίσει τις δεδομένες αντιρρήσεις των «άλλων», είναι, στην ουσία, μια άριστη μέθοδος για να αφήσει τον «μουτζούρη» της δήθεν ακυβερνησίας στα χέρια τους και «θριαμβευτής» στην μοναξιά του να πανηγυρίσει στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου για το γεγονός πως «επιβεβαιώθηκε η πολιτική μας, οι άλλοι έκαναν πίσω, εμείς δεν φταίμε».
Για τον κ. Τσίπρα η μόνη επαρκής εξέλιξη από την κάλπη της 21ης Μαΐου είναι η επιβεβαίωση της δεύτερης θέσης με ένα ικανοποιητικό ποσοστό «τόσο, όσο» σε απόσταση ασφαλείας από τον κ. Ανδρουλάκη και μια «ανέφελη» εσωκομματικά δεύτερη τετραετία στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από εκεί και πέρα έχει ο Θεός, κάτι θα βρεθεί για το 2027.
Και με αυτή την τακτική να πορευτεί στις δεύτερες εκλογές, όπου υποτίθεται θα διεκδικήσει κι ο ίδιος (αυτό θα υποστηρίζει δημοσίως) την αυτοδυναμία, από την ώρα που οι εκλογές θα είναι υπόθεση «δύο» και οι υπόλοιποι της παρέας των κεντροαριστερών θα τον έχουν κάνει πέρα.