Τον τελευταίο ιδιαίτερα χρόνο, καθώς αδειάζει η κλεψύδρα, η οποία προσδιορίζει τον χρόνο των Εκλογών, η πατρίδα μας περιστρέφεται μέσα σε πολιτική δίνη, που προκαλείται από τις αντιπαραθέσεις των πολιτικών κομμάτων- και ιδιαίτερα της Κυβέρνησης και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης – με αποτέλεσμα ο ορυμαγδός αυτός, δηλαδή ο θόρυβος και η βοή, να προκαλούν ναυτία και σύγχυση στους πολίτες.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα κατά την οποία, ενώ η Ελλάδα ταλανίζεται από τεράστια οικονομικά και εθνικά προβλήματα, αυτά καλύπτονται κάτω από το φαιό νέφος καταγγελιών, αλληλοκατηγοριών, συγκρούσεων που τις περισσότερες φορές ξεπερνούν και τα παραδεκτά δεδομένα που επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός.
Όλοι όσοι έχουμε διαβεί τον ηλικιακό ρουβίκωνα του… μισού αιώνα, έχουμε ξαναζήσει πολλές σκηνές εντάσεων ανάμεσα στους πολιτικούς σχηματισμούς. Υπήρχαν, όμως, όρια και κανόνες, οι οποίοι ετηρούντο από τα αντίπαλα στρατόπεδα, καθώς δεν ήθελαν να διασαλεύσουν την κοινωνική συνοχή. Άλλωστε οι πολίτες, δεν είναι άβουλα όντα και γνωρίζουν πολύ καλά, ποιος είναι ο δρόμος εκείνος που μπορεί να τους οδηγήσει σε πρόσφορο έδαφος.
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, των τεράστιων προβλημάτων, υπήρχαν, όμως και τότε εθνικά προβλήματα, για τα οποία υπήρχε modus viventi και δεν έμπαιναν στην αρένα των πολιτικών συγκρούσεων, μιμούμενοι την ‘’στάση του Νίκα’’ και τις σφαγές ανάμεσα σε “Πράσινους και Βένετους’’! Στην σημερινή εποχή οι βιαιότητες, δεν έχουν εκείνο τον χαρακτήρα, όμως, είναι κατά κόρον λεκτικές, δημιουργώντας μια αχλύ, η οποία προκαλεί μια γενικότερη θολούρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό υπάρχουν και κάποια ζητήματα μείζονος σημασίας τα οποία παρασύρονται από τον κουρνιαχτό, γι’ αυτό και δεν γίνονται αντιληπτά με την πρώτη ματιά, ξύνοντας, όμως, πληγές του πρόσφατου παρελθόντος.
Αίφνης, το Πρωτοδικείο της Φλώρινας, με απόφαση τον περασμένο Ιούλιο, η οποία ανακοινώθηκε στις 7 Νοεμβρίου, αναγνώρισε την προώθηση της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα, μετά την προσφυγή του Σωματείου ‘’Κέντρο Μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα’’. Η οποία, γλώσσα θα διδάσκεται ως προαιρετικό μάθημα σε σχολεία και Πανεπιστήμια της Ελλάδας, ιδίως στις περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας, της Κεντρικής, της Ανατολικής και της Θράκης.
Μετά από την απόφαση αυτή, ήταν λογικό να πανηγυρίζει ο Ζόραν Ζάεφ, πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος υπέγραψε με τον Τσίπρα, κάνοντας λόγο για ‘’δικαίωση της συμφωνίας των Πρεσπών’’. Η απόφαση αυτή ανοίγει τον δρόμο και άλλων σωματείων στην χώρα μας, από πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονται ως ‘’Μακεδόνες’’.
Έτσι ανοίγει μια ακόμη κερκόπορτα, η οποία σύντομα θα αποτελέσει άλλη μια χαίνουσα πληγή στο σώμα της πατρίδας μας, για την οποία σε λίγα χρόνια, θα ‘’πέφτουμε από τα σύννεφα’’. Δηλαδή, τα Σλάβικα είναι αρχαία ελληνικά, όπως αυτά που δίδαξε ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης, στον κοσμοκράτορα Μέγα Αλέξανδρο. Τι απομένει;
Να αναφωνήσουμε την Ομηρική φράση ‘’αιδώς, Αργείοι’’, όπως, είναι και ο τίτλος ποιήματος του Κώστα Βάρναλη…