Η σύγκριση του πλούτου των κρατών είναι μια σχετικά δύσκολη υπόθεση, πιο δύσκολη ίσως από όσο φαίνεται αρχικά. Οι χώρες με μεγάλο πληθυσμό τείνουν να έχουν μεγαλύτερες οικονομίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα ατομικά εισοδήματα είναι επίσης υψηλά ή ότι ο πλούτος μοιράζεται σε περισσότερους.
Το εισόδημα σε δολάρια ανά άτομο ή σε ευρώ, για τους πίνακες της eurostat, είναι η πιο συνηθισμένη μέτρηση για την ταξινόμηση των χωρών σε πλούσιες και φτωχές, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη τις διεθνείς διαφορές στις τιμές.
Ούτε λαμβάνει υπόψη του πόσες ώρες πρέπει να εργαστούν οι άνθρωποι για να κερδίσουν το μισθό τους. Για να δώσει μια πληρέστερη εικόνα, ο Economist δημιούργησε έναν παγκόσμιο κατάλογο πλουσίων χρησιμοποιώντας τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία με βάση τρία μεγέθη : εισόδημα σε δολάρια ( ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα) ανά άτομο, προσαρμοσμένο εισόδημα για τις τοπικές τιμές (γνωστό ως ισοτιμία αγοραστικής δύναμης ή PPP) και εισόδημα ανά ώρα εργασίας.
Τα ευρήματα δείχνουν πόσο ευμετάβλητα μπορεί να είναι τα οικονομικά. Για παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το ΑΕΠ της είναι μακράν το μεγαλύτερο σε τιμές αγοράς. Αλλά το εισόδημά της ανά άτομο είναι μόνο το έβδομο υψηλότερο στον κόσμο και το όγδοο όταν προσαρμόζεται στις τοπικές τιμές.
Όταν συνυπολογίζονται οι μεγάλες εργάσιμες ημέρες και οι περιορισμένες διακοπές, πέφτει στην 11η θέση. Η Κίνα -η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε ονομαστικούς όρους- κατατάσσεται στην 65η θέση με βάση το ΑΕΠ ανά άτομο και στην 96η θέση με βάση τις ώρες εργασίας.
Η Νότια Κορέα κατατάσσεται στην 31η θέση στην πρώτη μέτρηση και στην 30ή στη δεύτερη, αλλά στην 47η με βάση την τρίτη.