Στο «έλεος» της «Ομπρέλας» για να συγκεντρωθεί στη διαδικασία εκλογής του ίδιου ως Προέδρου και της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ένας ικανοποιητικός (με στόχο το «πολύ καλός») αριθμός ψήφων, που θα του επιτρέψει να νομιμοποιηθεί ενώπιον του κόμματος και της κοινωνίας βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας, ανεξάρτητα με το τι λέει ή τι διαρρέει ο ίδιος και τα εξαπτέρυγα του το τελευταίο διάστημα.
Η εξίσωση είναι δύσκολη, οι άγνωστοι «Χ» είναι περισσότεροι από ένας, χειρότερο ακόμη και από τον ελάχιστο αριθμό ψηφοφόρων εκτιμάται πως θα είναι να προκύψει μεγάλη διαφορά μεταξύ των εγκύρων ψήφων για Πρόεδρο και των αντίστοιχων για την Κεντρική Επιτροπή.
Να υπολείπεται, δηλαδή, ο αριθμός των ψήφων του Προέδρου σημαντικά από αυτόν για την Κεντρική Επιτροπή. Εξέλιξη που, αν σημειωθεί, θα σημαίνει οργανωμένο μποϊκοτάρισμα της υποψηφιότητας του Αλέξη Τσίπρα από τους «συντρόφους του» της «Ομπρέλας», οι οποίοι διαλαλούν γενικώς ότι «δεν υπάρχει θέμα Προέδρου», αλλά εργάζονται συστηματικά για να κοντύνουν τον νυν και μελλοντικό Πρόεδρο και να του δώσουν να καταλάβει «ποιος κάνει κουμάντο» στην παράταξη ακόμη και σε συνθήκες «ανοιχτής ψηφοφορίας μεταξύ των μελών του ΣΥΡΙΖΑ».
Σε πρώτη φάση το μεγάλο άγχος του Τσίπρα και των «Προεδρικών» εξαπτέρυγων προκύπτει από την πολύ ισχυρή πιθανότητα η συμμετοχή των «μελών» του ΣΥΡΙΖΑ στη διαδικασία ανάδειξης του νέου Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής να είναι «από αστεία έως γραφική». Η εκτίμηση μεταφράζεται σε ένα αριθμό ψήφων μεταξύ 30.000 και 50.000, αριθμοί που αν επιβεβαιωθούν θα καταστρέψουν ολόκληρο το επικοινωνιακό αφήγημα του κ. Τσίπρα και των ομοίων του και θα διαμορφώσουν συνθήκες γενικευμένης ομφαλοσκόπησης στην Κουμουνδούρου.
Οι προσδοκίες της ηγετικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης φτάνουν έως τον αριθμό των 80.000 ψήφων, νούμερο που κρίνεται ικανοποιητικό καθώς προσφέρει, εκτός όλων των άλλων, τη δυνατότητα διαφυγής από την κριτική με την επίκληση της συμμετοχής στην ψηφοφορία μόνο των μελών του κόμματος και όχι των «φίλων» γενικώς.
Με τα σημερινά δεδομένα και τις πιο αισιόδοξες των προβλέψεων για την περίοδο που έρχεται έως τις αρχές Μαΐου ο αριθμός φαντάζει απαγορευτικός, αν αναλογιστεί κανείς ότι ακόμη και στα ντουζένια του (2012-2015) ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεπέρασε ποτέ αυτό τον αριθμό μελών, ανεξάρτητα με το τι επικοινωνούσε η Κουμουνδούρου.
Οι πιθανότητες να προσεγγιστεί καν ο αριθμός είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες και με βάση την πραγματικότητα που βιώνουν οι Οργανώσεις Μελών στις οποίες οι νέες εγγραφές είναι ολίγιστες («αστείες» τις χαρακτήρισε μέλος του οργανωτικού επιτελείου του κόμματος), ενώ λείπει παντελώς και η διάθεση στράτευσης που κάποτε κυριαρχούσε στο κόμμα ενόψει της «πρώτης φοράς αριστεράς» κυβέρνησης.
Σήμερα «η δεύτερη φορά αριστερά» δεν συγκινεί παρά ελάχιστους, οι ενδιάμεσες των δύο περιόδων απώλειες δεν αντικαθίστανται με τίποτε και οι προβλέψεις όλες μιλάνε για ένα πολιτικό και επικοινωνιακό Βατερλώ των «Προεδρικών» που εμπνευστήκαν και θα υλοποιήσουν τις καταστατικές αλλαγές.
Σε αυτή την κατάσταση μέσα δεν είναι χωρίς νόημα η ανάδειξη από την «Ομπρέλα» στην ιστοσελίδα www.radicales.gr την οποία η ίδια διαχειρίζεται της πρότασης μιας Ο.Μ. των Βορείων Προαστίων να διεξαχθεί το Συνέδριο μόνο για την απολιτική απόφαση (λόγω και της συγκυρίας που θέτει σκληρά πολιτικά επίδικα) και να μετατεθούν στο άγνωστο μέλλον όλες οι καταστατικές τροποποιήσεις «που δεν είναι του παρόντος και θα διχάσουν το κόμμα».
Αν η εναλλακτική αυτή δεν γίνει αποδεκτή από τον κ. Τσίπρα και την παρέα του, τότε στην «Ομπρέλα» είναι αποφασισμένοι να περάσουν στο plan B, δηλαδή να ξεφτιλίσουν την διαδικασία εκλογής Προέδρου, συντηρώντας σε υψηλά επίπεδα την αντίστοιχη της εκλογής των μελών της Κεντρικής Επιτροπής.
Η «Ομπρέλα» ποντάρει να εμφανίσει (προφανώς δια της οργανωμένης αποχής από την συμμετοχή στην εκλογή του Προέδρου ή με τον εξαιρετικά αυξημένο αριθμό λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων) μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των ψηφοφοριών για την εκλογή των δύο Οργάνων (κι ο Πρόεδρος Όργανο είναι), ώστε να κοντύνει όσο περισσότερο γίνεται τον Αλέξη Τσίπρα και την ίδια ώρα να αποθεώσει εκλογικά την συλλογική ηγεσία, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα υπέρ των συλλογικών διαδικασιών εντός του κόμματος, θέση που την υποστηρίζει συστηματικά όλο το περασμένο χρονικό διάστημα.
Απέναντι στους σχεδιασμούς αυτούς ο κ. Τσίπρας αδυνατεί να αντιπαραθέσει το παραμικρό που να του επιτρέψει να τους αποφύγει και να μην εκτεθεί. Είναι «στο έλεος» του Ευκλείδη και της παρέας του ό,τι κι αν λέει ή υπονοεί.
Στην ουσία μία εναλλακτική έχει, «την φυγή προς τα εμπρός»! Να ανοίξει, με δική του εισήγηση και απόφαση του Συνεδρίου κι άλλο το εκλογικό σώμα και να περιλάβει σε αυτό και τους «φίλους» του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ώστε μέσω αυτής της εξέλιξης να προλάβει ένα εξευτελισμό της διαδικασίας εκλογής του και ταυτόχρονα να πουλήσει στην κοινωνία των πολιτών που θα παρακολουθεί « δημοκρατία και κοινωνική συμμετοχή».
Δεν θα είναι άξιο απορίας λοιπόν αν τελικώς η διαδικασία εκλογής αλλάξει, η εκλογική βάση διευρυνθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήσει να «αναβαπτιστεί» σε ένα ευρύ εκλογικό σώμα που θα πλησιάσει, επιτέλους, τον μαγικό αριθμό των 80.000 ψηφοφόρων, ο οποίος κρίνεται ικανοποιητικός.