Το πρώτο κύμα της πανδημίας της COVID-19 εξαφάνισε περίπου 6 εκατ. θέσεις εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιοποιήθηκε σήμερα, με τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, τους νέους και τις γυναίκες να πλήττονται περισσότερο από όσο κατά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-09.
Σύμφωνα με την έρευνα του Eurofound, η τηλεργασία, τα προγράμματα απασχόλησης μειωμένου ωραρίου και άλλα κρατικά προγράμματα στήριξης βοήθησαν να προστατευθούν οι θέσεις εργασίας αλλά επίσης σήμαιναν ότι περισσότεροι άνθρωποι βρέθηκαν σε επαγγελματική αδράνεια αντί να περιλαμβάνονται στα στατιστικά στοιχεία της ανεργίας.
«Υπήρχαν 5,7 εκατ. λιγότεροι άνθρωποι σε απασχόληση στην ΕΕ την άνοιξη του 2020 συγκριτικά με το τέλος του 2019, και 6,3 εκατ. λιγότεροι συγκριτικά με την τάση αύξησης που θα μπορούσε να αναμένει κανείς πριν από την πανδημία της COVID-19», σύμφωνα με το Eurofound.
Το τέταρτο τρίμηνο του 2019 η απασχόληση διαμορφώθηκε σε 201 εκατ. εργαζομένους, σύμφωνα με το Eurofound, συγκριτικά με περίπου 450 εκατ. ανθρώπους που ζουν στο ευρωπαϊκό μπλοκ. Η αντίστοιχη αλλαγή στο ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ ήταν πιο μέτρια, από 6,6% σε 6,7%.
«Στους 12 μήνες έως την άνοιξη του 2020, η απασχόληση στην ΕΕ μειώθηκε κατά 2,4%, οι εβδομαδιαίες ώρες αυτών που συνέχιζαν να εργάζονται μειώθηκαν κατά σχεδόν μία ώρα και το ποσοστό των εργαζομένων, που είχαν μεν δουλειά, αλλά δεν εργάζονταν, υπερδιπλασιάστηκε στο 17%», ανέφεραν οι συντάκτες της έρευνας.
Σύμφωνα με το Eurofound, μια ευρωπαϊκή υπηρεσία που ασχολείται με την παρακολούθηση και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας στις 27 χώρες-μέλη, ο αριθμός των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μειώθηκε κατά 17%, με τις χώρες του νότου να πλήττονται ιδιαίτερα.
Σε αντίθεση με την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση πριν από μία και πλέον δεκαετία, οι συντάκτες της έρευνας πρόσθεσαν ότι η πανδημία επηρέασε δυσανάλογα κλάδους στους οποίους κυριαρχούν οι γυναίκες, όπως η φιλοξενία, τα τρόφιμα και τα ταξίδια.
Με περίπου το ήμισυ του εργατικού δυναμικού στην ΕΕ να στρέφεται στην τηλεργασία, οι εργαζόμενοι υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου σε αστικά κέντρα είναι πιο πιθανόν να διατηρήσουν τη δουλειά τους σε σχέση με άλλους, γεγονός που εντείνει τις ανισότητες.