Αλγεινή εντύπωση προκαλούν τα ήξεις αφήξεις της Γερμανίας απέναντι στον κ. Ερντογάν και την διαρκή τουρκική προκλητικότητα, λίγες μέρες πριν από την κρίσιμη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μέσα στον Δεκέμβριο.
Η λογική των ίσων αποστάσεων από το Βερολίνο και την Άνγκελα Μέρκελ έρχεται σε αντίθεση με τις ξεκάθαρες θέσεις του ισχυρού μπλοκ των ευρωπαϊκών κρατών που στηρίζουν την Ελλάδα και την Κύπρο, όπως η Γαλλία, η Αυστρία, το Λουξεμβούργο και άλλα, τα οποία θέτουν σε απόλυτη προτεραιότητα την επιβολή αυστηρών κυρώσεων στην Τουρκία που συνεχίζει να διαδραματίζει έναν αρνητικό αποσταθεροποιητικό παράγοντα στα σύνορα της Ευρώπης και στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Πολιτικοί αναλυτές βλέπουν πίσω από την αναβλητικότητα της γερμανικής κυβέρνησης συγκεκριμένες παραμέτρους που σχετίζονται απόλυτα με το εσωτερικό της Γερμανίας, όπως είναι η μεγάλη τουρκική κοινότητα η οποία επί το πλείστον βρίσκεται στις τάξεις των σοσιαλδημοκρατών, του κόμματος δηλαδή του υπουργού Εξωτερικών, κ. Μαας και το μεταναστευτικό, τακτική ωστόσο που δεν συνάδει με τον πνεύμα, τις αρχές και τις αξίες αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Επιπλέον, η γερμανική πλευρά επιχειρεί να αναβάλλει τις όποιες αποφάσεις για την Τουρκία για τον ερχόμενο Μάρτιο με το πρόσχημα της αλλαγής στον Λευκό Οίκο και της ανάληψης καθηκόντων από το νέο Πρόεδρο στα τέλη Ιανουαρίου.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα η ελληνική Κυβέρνηση κινείται μεθοδικά, ακολουθώντας μία συγκεκριμένη στρατηγική διεκδικώντας κάθε φορά κάτι περισσότερο από μία Ευρώπη που κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της και εθελοτυφλεί μπροστά στην ουσία του προβλήματος.
