i. O Στέφανος Μάνος υπήρξε μεγαλοϊδεάτης. Θέλησε να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα. Προσπάθησε να την ελευθερώσει από την δουλεία των ελλειμμάτων της.
Γράφει ο Γιώργος Κ. Στεφανάκης
ii. Προσέκρουσε όμως, έτσι, στους Νεοέλληνες. Ο καθένας ενδιαφέρεται για τον εαυτό του. Συνολικά δε, οι περισσότεροι δεν επιθυμούν να είναι παραγωγικά εργαζόμενοι (!!!).
iii. Η γεωργία έχει εγκαταλειφθεί. Τα χωριά έχουν ερημώσει. Παιδιά δεν γεννιούνται. Μουσουλμάνοι καλλιεργούν ελληνική γη (!). Η οικοδομή έχει περιέλθει σε Αλβανούς (!). Οι χειρώνακτες Έλληνες έγιναν πλέον σπάνιο είδος.
iv. Οι Νεοέλληνες, δια της πάγιας και πλαγίας κομματικής οδού, πέτυχαν την επιθυμητή αναβάθμιση. Από εργαζόμενοι έγιναν μισθοδοτούμενοι. Αυτό δε κυρίως εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου (!!!).
v. Διάκριση σπάνια έχουμε πετύχει στην Εν. Ευρώπη. Και είναι θλιβερή. Πρωτεύουμε στο δημόσιο χρέος (δηλαδή στο άθροισμα των ελλειμμάτων) (!!!).
● Οι απόψεις Μάνου πολιτικά περιθωριοποιήθηκαν, δεν βρήκαν οπαδούς (!!!).
vi. Κάθε ασωτία, όμως, έχει και το τέλος της. Η Τουρκία διευρύνει την εναντίον μας πολεμική. Η Ελλάς αυτοϋπονομεύεται: Η πραγματικότητα θα δικαιώσει τον Μάνο στο τέλος.
Είθε, τότε, να μην είναι πολύ αργά.