Έως πριν από τρεις ημέρες αισθανόμουν μια πικρή μοναξιά. Διότι ήμουν ο μόνος που τολμούσα, ενυπογράφως, να γράφω ότι ο Γιώργος Τράγκας, ΔΕΝ ΗΤΑΝ δημοσιογράφος, αλλά ένας αδίστακτος επιχειρηματίας, με εκπληκτικές επιδόσεις στο «νταραβέρι» των εκβιασμών, με τους οποίους επιτύγχανε να «του τα ρίχνουν» και πολιτικοί –όχι βεβαίως από την τσέπη τους, αλλά από το δημόσιο χρήμα- και μεγαλοεπιχειρηματίες.
Ευτυχώς, βγήκε και κάποιος άλλος, παλιός και καλός συνάδελφος, ο Γιώργος Καρελιάς.
Με άρθρο του στην ιστοσελίδα News 24/7, λέει τα πράγματα με το όνομα τους: «Έγινε ο ίδιος εκδότης, δηλαδή επιχειρηματίας. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, αλλά στην δική του περίπτωση ήταν. Διότι τα έντυπα που εξέδιδε ποτέ δεν είχαν αξιοσημείωτες κυκλοφοριακές επιδόσεις, αλλά κατάφεραν να τον κάνουν πλούσιο. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται, αν ο ιδιοκτήτης ξέρει να κάνει εκβιασμούς».
Για το πώς γίνονταν αυτοί οι εκβιασμοί και το πόσο «χοντρές» ήταν οι αξιώσεις του εκβιάζοντος, είχα δώσει μια σαφή εικόνα στις 30 Μαρτίου όταν αναφερόμουν σε συγκεκριμένα περιστατικά, τα οποία ήταν …σταγόνα στον ωκεανό:
«Για το πως έφθασαν μερικοί να είναι κάτοχοι προκλητικών περιουσιών, μπορούν να βοηθήσουν, όποιον ενδιαφέρεται για την αλήθεια, κάποια από τα θύματα των εκβιασμών τους. Όπως εκείνου, μετά τους σεισμούς του 1999, ζητούσε από γνωστό μεγάλο επιχειρηματία στον χώρο των κατασκευών -τώρα και της ενέργειας- “φακελάκι” τριακοσίων εκατομμυρίων δραχμών για να μη βγει με “οκτάστηλο” τίτλο, στην εφημερίδα που είχε εκδώσει, ότι, τάχα, η βιομηχανία του είχε ισοπεδωθεί από τον εγκέλαδο. Πράγμα που θα έριχνε την τιμή των μετοχών της στο χρηματιστήριο. Που ζητούσε ένα μικρότερο πόσο από τους “κοτοπουλάδες” των Ιωαννίνων για να μη δημοσιεύσει ότι και τα δικά τους κοτόπουλα είχαν, τάχα, την ίδια ασθένεια με εκείνα του “Μιμίκου”, που καταστράφηκε».
Από τους πολιτικούς, ιδίως της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, που χρύσωσαν τον Τράγκα με δημόσιο χρήμα, δεν περιμένω να μιλήσουν για τους εκβιασμούς που τους έκανε. Τόσο ώστε να δίνουν στην εφημερίδα «Χώρα», με κυκλοφορία μόλις μερικών εκατοντάδων φύλλων, κρατικές διαφημίσεις και δημοσιεύσεις, μεγαλύτερης αξίας από όσες έδιναν στις τότε πανίσχυρες κυριακάτικες εφημερίδες «Βήμα» και «Ελευθεροτυπία».
Ας μιλήσουν τουλάχιστον, στην ερεύνα που κάνει τώρα η αρχή για το «ξέπλυμα μαύρου χρήματος», οι επιχειρηματίες. Αυτοί, γνωρίζουν πολλά. Και μάλιστα «από πρώτο χέρι».