Από το περασμένο φθινόπωρο μέχρι τα Χριστούγεννα, το ΠΑΣΟΚ εξελισσόταν σε μαγνητικό φαινόμενο: είχε κερδίσει τις εντυπώσεις εκλογής ηγεσίας έναντι της φαιδρότητας της απελθούσας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, είχε αναδείξει τα υπερκέρδη των τραπεζών και των εταιρειών ενέργειας με συγκεκριμένες προτάσεις κατά της ακρίβειας, είχε αποκαλύψει το σκάνδαλο με την παράνομη χρηματοδότηση των ακροδεξιών, είχε κερδίσει την αγωνία των νέων για τις προτάσεις του στο στεγαστικό πρόβλημα, είχε και τι δεν είχε. Είχε τις χάρες όλες – και μάλιστα με την σφραγίδα των επάλληλων δημοσκοπήσεων.
Του Νίκου Χριστοδουλάκη
Το άλμα στην εκτίμηση των πολιτών κορυφώθηκε με την αδόκητη απώλεια Σημίτη, τα κυβερνητικά επιτεύγματα του οποίου αναγνώρισαν ακόμα και διαχρονικοί του αντίπαλοι πιστώνοντας έτσι ντε φάκτο στο σημερινό ΠΑΣΟΚ μία σπάνια κληρονομιά εθνικής και ευρωπαϊκής εμβέλειας.
Ώσπου ξαφνικά το αφήγημα γλίστρησε στην κατηφόρα ενός φαντασιακού θέματος, με ποιους άραγε θα κληθεί να συγκυβερνήσει οψέποτε γίνουν οι νέες εθνικές εκλογές.
Από την αγωνία μπας και τα καλά νέα γίνουν συνήθεια, άρχισαν πάλι οι αμφίπλευρες χορωδίες για να υπερκεραστεί ο Ανδρουλάκης.
Από μεν δεξιότερα έρχονται συστάσεις για «υπεύθυνη αντιπολίτευση», ενώ από αριστερά άρχισε να μπαίνει αίτημα άμεσης προσφυγής σε κάλπες, χωρίς καμία προηγούμενη συζήτηση και μαζί να εξαγγέλλονται συμμαχίες (και μέλλουσα συμπερίληψη) ακόμα και με γκρουπούσκουλα που δέκα
χρόνια πριν ήταν πρόθυμα να ανατινάξουν την οικονομία.
Ως ντεκόρ μάλιστα οργανώνονται μαζικές συνεστιάσεις όπως στα ηρωικά συνέδρια ηγεσίας της δεκαετίας του 1990!
Εάν τα πράγματα αφεθούν στην μοίρα τους, θα καταλήξουν πάλι σε ένα σερί από γκρίνιες, διαφωνίες και αλληλοκαρφώματα – πλην όμως αυτή την φορά κανείς πολίτης δεν θα το συγχωρήσει. Για να αποφύγουμε την ήττα επί του εαυτού μας, είναι ευκαιρία τώρα με τα Περιφερειακά Συνέδρια που θα γίνουν άμεσα και το Οργανωτικό Συνέδριο που θα γίνει το φθινόπωρο να συμφωνηθούν τα ακόλουθα:
1. Άμεση παύση της πλειοδοσίας περί μετεκλογικής συνεργασίας με διάφορες δυνάμεις – ριζοσπαστικές, προοδευτικές ή όπως αλλιώς τις φαντάζεται κανείς. Σε άλλες χώρες, ποτέ κανένα κόμμα πέριξ του Κέντρου δεν προεξόφλησε καμμία μετεκλογική συνεργασία – απλούστατα γιατί όσοι διαφωνούσαν δεν θα το ψήφιζαν και όσοι συμφωνούσαν θα διάλεγαν το ορίτζιναλ. Ακόμα και ο μετρ των κεντροαριστερών συμμαχιών, ο Πέδρο Σάντσεθ, είχε μεν αποκλείσει την συνεργασία με την Δεξιά και την ακροδεξιά, αλλά καμμία δέσμευση δεν είχε με ποιους θα συμμαχούσε αργότερα.
Σύνθημα του ήταν οι πολίτες να «ξεκαθαρίσουν ποιες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να ηγηθούν». Γιατί άραγε; Μα για να διεξάγει τον αγώνα όσο γίνεται πιο απερίσπαστα, να μεγιστοποιήσει το αποτέλεσμα για το κόμμα του και να μπορεί τώρα να ηγείται της τρίτης κατά σειρά κυβέρνησης του.
2. Κατάργηση όλων των οργανωμένων ομάδων και μικρών κομμάτων μέσα στο κόμμα. Όχι μόνο γιατί αλλιώς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κινδυνεύει να μην επωφεληθεί από το μπόνους εδρών του πρώτου κόμματος – ακόμα και αν πρωτεύσει – αλλά επίσης γιατί οι πολίτες δεν θα εμπιστευτούν ως κυβέρνηση ένα σχήμα με περικοκλάδες.
Το καλοκαίρι 2015 το περιβόλι από τάσεις και «μαγαζάκια» του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε σε τι δράματα είναι ικανό να οδηγήσει την χώρα και η κοινωνία δεν θα αφήσει κάτι παρόμοιο να επαναληφθεί με κανένα άλλο κόμμα. Φυσικά ρεύματα ιδεών όχι μόνο θα υπάρχουν αλλά ίσως πρέπει να πολλαπλασιαστούν.
3.Άμεση αλλαγή του τρόπου εκλογής Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ. Το σημερινό σύστημα των πρόθυμων ψηφοφόρων έχει το ρίσκο αμφίπλευρης εισχώρησης οπαδών άλλων κομμάτων για να αβαντάρουν υποψηφίους δικής τους απόχρωσης. Ακόμα και αν τέτοια φαινόμενα δεν καταγράφηκαν μαζικά στις πρόσφατες εκλογές του ΠΑΣΟΚ, η χειραγώγηση που είχε γίνει δύο χρόνια πριν με την εκλογή του εξ ΗΠΑ ουρανοκατέβατου θα έπρεπε να είχε ταρακουνήσει σοβαρά ακόμα και τους ένθερμους θιασώτες του συστήματος.
Επιπλέον ο λεγόμενος τρόπος «εκλογής από την βάση» μπορεί να προκαλέσει περαιτέρω αποσταθεροποίηση σε ένα κόμμα, όταν η ευκαιριακή δημοφιλία κάποιου στελέχους το κάνει να πιστέψει ότι οι «φίλοι» θα το αναδείξουν και επικεφαλής. Στην θέση του σημερινού συστήματος πρέπει να υιοθετηθεί ένα μαζικό διευρυμένο Συνέδριο, με διαπιστωμένα μέλη, πολιτικές θέσεις, απόψεις, και άλλα παραδοσιακά μεν αλλά αξιόπιστα χαρακτηριστικά. Όπως δηλαδή κάνουν και όλα τα
σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης.
4. Άμεση ίδρυση ενός Γραφείου Τεκμηρίωσης στο ΠΑΣΟΚ. Αποστολή θα έχει την κοστολόγηση και αξιολόγηση όλων των προτάσεων που διατυπώνονται και των δεσμεύσεων που αναλαμβάνονται προς τους πολίτες. Σε συνδυασμό με το Πρόγραμμα και τις πυκνές πρωτοβουλίες των βουλευτών, το Γραφείο θα είναι η επισφράγιση της αξιοπιστίας και δεν θα αφήνει καμμία σκιά δημοσιονομικής αβεβαιότητας ή μελλοντικής ακύρωσης όσων σχεδιάζονται για την κυβερνητική θητεία του ΠΑΣΟΚ.
Και μετά αέρας στα πανιά του!
* Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ»