Το ΚΙΝΑΛ χρειάζεται την αποκλειστική υποστήριξη των Ευρωσοσιαλιστών για να ενισχύσει την εικόνα του στην Ελλάδα, σαν κόμμα εξουσίας με ισχυρή ευρωπαϊκή διασύνδεση και ικανό να επηρεάζει τις εξελίξεις. Πολύ σωστά έτσι ο νέος πρόεδρος αποφάσισε να διατηρήσει την ευρωκοινοβουλευτική του έδρα.
Γράφει ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σ’ έναν οποιονδήποτε Ευρωπαίο σοσιαλδημοκράτη. Είναι η άποψη του πρώην Γάλλου σοσιαλιστή Πρωθυπουργού, Εμμανουέλ Βάλς, ο οποίος από καιρό τώρα πρωτοστατεί σε κινήσεις υπεύθυνες και σοβαρής ανανέωσης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
«...Αν αυτό δεν συμβεί, τότε ο πολιτικός μας πολιτισμός στην Ευρώπη, κινδυνεύει από τη λαϊκιστική χυδαιότητα και τους παραλογισμούς των δύο άκρων, τα οποία τελικά έχουν και πολλά κοινά σημεία...», τονίζει ο Εμμάνουελ Βάλς. Όντως, αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τα τεκταινόμενα στη Γαλλία ενόψει της προεδρικής εκλογής του Μαΐου 2022 και θα αντιληφθεί ότι η λαϊκίστικη χυδαιότητα είναι εργαλείο πολιτικής αναρρίχησης αλλά και αποκρουστικής απάτης. Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα, η ανάληψη της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ από τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη είναι μια θετική εξέλιξη και για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, η οποία με εξαίρεση τη Γαλλία, βρίσκεται σε ανοδική πορεία.
Και από την άποψη αυτή, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) το οποίο μετά από μια περίοδο παρακμής, σήμερα βρίσκεται εκ νέου στην εξουσία με καγκελάριο τον κ Ολαφ Σόλτς. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι ο τελευταίος κέρδισε χάρη στη σοβαρότητα και την υπεύθυνη στάση του απέναντι στην πραγματικότητα.
Επομένως, το μήνυμα από τη Γερμανία για την ελληνική κεντροαριστερά είναι αισιόδοξο. Η επικράτηση των Σοσιαλδημοκρατών επιτεύχθηκε μέσα από την αναγέννηση, σε διάστημα λίγων μηνών, του ιστορικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που ήταν σε παρακμή. Δεν είναι μόνο στη Γερμανία που η κεντροαριστερά κερδίζει έδαφος. Σουηδία, Δανία, Φινλανδία έχουν πρωθυπουργούς από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, οι Σοσιαλιστές έχουν επικρατήσει σε Ισπανία και Πορτογαλία και ο μεγάλος κερδισμένος από την περίοδο Ντράγκι, στην οποία έχει μπει η Ιταλία, είναι το φιλοευρωπαϊκό κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα.
Η άνοδος της κεντροαριστεράς στην Ε.Ε. πραγματοποιείται σε βάρος της κεντροδεξιάς, η οποία είναι η άλλη μεγάλη πολιτική δύναμη αλλά και της Αριστεράς, η οποία καταρρέει.
Στη Γερμανία, η Αριστερά έπεσε στις βουλευτικές Εκλογές κάτω από το 5% για πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της Ανατολικής Γερμανίας και την επανένωση. Στην Ιταλία, η Αριστερά δεν έχει πλέον σημαντική αυτόνομη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Στην Ισπανία, το άλλοτε πανίσχυρο Podemos, που προσπαθούσε να επιβάλει την ηγεμονία του στους Σοσιαλιστές, είναι σήμερα ένα κυβερνητικό δεκανίκι με δύναμη κάτω από 10%. Στη δε Πορτογαλία, η Αριστερά σταμάτησε να προσφέρει κοινοβουλευτική υποστήριξη στη σοσιαλιστική κυβέρνηση μειοψηφίας και πηγαίνει σε μία δύσκολη εκλογική αναμέτρηση στην οποία μπορεί να χάσει αρκετές από τις έδρες της.
Είναι σαφές λοιπόν ότι η σοσιαλδημοκρατία έχει ούριο άνεμο στα πανιά της και αυτό είναι απόλυτα θετικό για το ΚΙΝΑΛ. Συνεπώς, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αν επικρατήσει και στην Ελλάδα η τάση που ήδη διευρύνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το Κίνημα Αλλαγής μπορεί να αυξήσει θεαματικά τα ποσοστά του και να προκαλέσει μια μεγάλη αλλαγή στον ελληνικό πολιτικό χάρτη.
Στο επίπεδο αυτό, η πρόκληση για τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι τεράστια. Προφανώς δε, το γνωρίζει λόγω της θετικής ευρωπαϊκής του εμπειρίας.
Γνωρίζει πολύ καλά, κατά την εκτίμησή μας, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυτόματη μεταφορά στην Ελλάδα των εξελίξεων που παρατηρούνται στην Ε.Ε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και πρωταγωνιστεί στην πολιτική ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχει αναπτύξει συνεργασία με τους Ευρωσοσιαλιστές για να ενισχύσει μέσω Ε.Ε. το μήνυμα ότι αυτός εκπροσωπεί την κεντροαριστερά και όχι το ΚΙΝΑΛ. Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, έτσι, έκαναν μία εντυπωσιακή εξαίρεση και άρχισαν να συνεργάζονται - εκτός από το ΚΙΝΑΛ - και με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι ανήκει επίσημα στην πολιτική ομάδα της Αριστεράς.
Αν δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση με πρωτοβουλία των Ευρωσοσιαλιστών, το ΚΙΝΑΛ θα δυσκολευτεί να αξιοποιήσει την άνοδο της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να το παίζει δίπορτο, με την Αριστερά ή με τους Σοσιαλιστές, ανάλογα με τη συγκυρία και τις πολιτικές ανάγκες.
Το ΚΙΝΑΛ χρειάζεται την αποκλειστική υποστήριξη των Ευρωσοσιαλιστών για να ενισχύσει την εικόνα του στην Ελλάδα, σαν κόμμα εξουσίας με ισχυρή ευρωπαϊκή διασύνδεση και ικανό να επηρεάζει τις εξελίξεις.
Πολύ σωστά έτσι ο Νίκος Ανδρουλάκης αποφάσισε να διατηρήσει την ευρωκοινοβουλευτική του έδρα, γιατί από αυτήν καλείται να δώσει τον καλύτερο εαυτό του.
Είναι απαραίτητο για το Κίνημα Αλλαγής να αποκτήσει ισχυρή εξωτερική νομιμοποίηση, για να πείσει και στο εσωτερικό. Η Ελλάδα όλο και περισσότερο εξαρτάται από τις διεθνείς σχέσεις της και αυτό είναι σήμερα το τεράστιο μειονέκτημα του Τσίπρα έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Στο εσωτερικό της χώρας όμως, για να εμπνεύσει εμπιστοσύνη το ΚΙΝΑΛ σε αυτούς που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ την περίοδοι των μνημονίων, υπό την ηγεσία του νέου προέδρου του, πρέπει να δημιουργήσει αμέσως κλίμα ουσιαστικής ενότητας και αποτελεσματικής συνεργασίας μεταξύ όλων των ισχυρών στελεχών του ΚΙΝΑΛ.
Διαφορετικά, η δημοσκοπική άνοδος που καταγράφεται θα δώσει τη θέση της σε νέα δημοσκοπική πτώση, εφόσον οι πολίτες θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι έριδες και η εσωστρέφεια δεν επιτρέπουν στο ΚΙΝΑΛ να απευθυνθεί με νέους όρους στην κοινωνία.
Το μέλλον του ΚΙΝΑΛ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τις κινήσεις των δύο πρωταγωνιστών, της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μητσοτάκης έχει καταφέρει να κυβερνάει σε συνθήκες διαρκούς και τελευταία πολυδιάστατης κρίσης χωρίς να γνωρίζει η Ν.Δ. μεγάλη φθορά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει σοβαρά προβλήματα στη στρατηγική του, δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι έχει κερδίσει με το μέρος του τους περισσότερους ψηφοφόρους του πρώην ΠΑΣΟΚ.
Επομένως, το ΚΙΝΑΛ πρέπει να περάσει από πολιτικές Συμπληγάδες για να αυξήσει το δημοσκοπικό και στη συνέχεια εκλογικό ποσοστό του και να επιβεβαιωθεί στην αντίληψη της κοινής γνώμης, σαν μια πολιτική δύναμη που στέκεται στα πόδια της και μπορεί να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο.