Ίσως ο σημαντικότερος λόγος για την επιλογή του κ. Μητσοτάκη από το 40% των συμπολιτών μας ήταν η ελπίδα μιας πραγματικής αλλαγής στη διακυβέρνηση της χώρας.
Μιας διακυβέρνησης που θα άφηνε πίσω τον λαϊκίστικο πολιτικαντισμό, θα εγκαθιστούσε ένα κράτος που να λειτουργεί και που θα έπιαναν επιτέλους “τόπο" τα χρήματα των φορολογουμένων.
Μιας διακυβέρνησης βασισμένης στην προσωπική ικανότητα των στελεχών, στη σοβαρότητα, στον ρεαλισμό και κυρίως στη αποτελεσματικότητα στο έργο που ο καθένας θα αναλάμβανε.
Η επιλογή των προσώπων στις εκλόγιμες θέσεις του ψηφοδελτίου επικράτειας ήταν ένα από τα “highlights” της αντίληψης αυτής του πρωθυπουργού.
Ταιριάζει σε αυτό το προφίλ ο Βασίλης Κικίλιας, ένας ομολογούμενος πολύ αξιόλογος αθλητής που άφησε ιστορία με τα τρίποντα και τον τρόπο που “έσκαγε” τη μπάλα στο παρκέ;
Ποιο ήταν το πολιτικό του έργο μέχρι σήμερα;
Σε ποια από τις (αρκετές) θέσεις που πέρασε άφησε κάτι που να θυμόμαστε;
Ποια ήταν η παρουσία του ακόμα και στις πρωτοφανείς φωτιές που καταστρέφουν τον τόπο μας;
Ποιος είναι ακριβώς ο λόγος της ύπαρξης του στην κυβέρνηση;
Και γιατί ο κ. Μητσοτάκης ανέχεται τον άνθρωπο που πέρασε και όχι μόνο" δεν ακούμπησε" αλλά και που “αλλοιώνει” όλο το προφίλ που με τόσο κόπο πασχίζει να δώσει στη κυβέρνηση ο πρωθυπουργός;