Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.), αν και δεν ήταν ιδιαίτερα ένθερμος θιασώτης της δημοκρατίας, θεωρούσε ότι: «Η μεγάλη ποσότητα είναι πιο αδιάφθορη από τη μικρή». Αντίθετα ο Πλάτων απέδιδε σημασία στην ποιότητα (άνδρες βασιλικοί, οι άριστοι) κι΄ όχι στην ποσότητα.
Η πολυπραγμοσύνη (ετοιμ. πολύ+πράτω), εν αντιθέσει προς τις λέξεις πολυμάθεια – πολυγλωσσία, θεωρείται ελάττωμα. Βγάζει τον άνθρωπο έξω από τα όρια της καταλληλόλητας του και τον εξωθεί σε μία πολύπλευρη αλλά αμέθοδη δραστηριότητα. Εξαντλεί τις δυνάμεις και δεν του επιτρέπει να δημιουργήσει κάτι ουσιαστικό. Οι πολυπράγμονες πιστεύουν ότι είναι ικανοί για όλα. Αναλώνονται σε πολλές δραστηριότητες χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα και τις γνώσεις. Αποπροσανατολίζονται, δεν συγκεντρώνονται στο στόχο με αποτέλεσμα να αποτυγχάνουν σε κάθε ενέργεια. Επιπλέον ο πολυπράγμων, στην ομιλούμενη «ξερόλας», αντί να αφοσιωθεί στα προσωπικά του ζητήματα ασχολείται με τα ζητήματα των άλλων, αναμειγνύεται σε ξένες υποθέσεις, γίνεται ενοχλητικός και αδιάκριτος. Οι ενέργειες του έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική και πολιτική ζωή . Ο Πλάτων (428-347 π.Χ.), επιβεβαίωσε τη διαπίστωση με τον αφορισμό: «Μη πολυπραγμονείν αλλά έκαστος τα εαυτού πράττειν».
Στις εκλογές του 2023, οι πολίτες οφείλουν να προσέλθουν στις κάλπες και να ψηφίσουν με γνώμονα το συμφέρον της πολιτείας.
Άλλωστε, όπως έλεγε ο έτερος των 7 σοφών, Σόλων ο Αθηναίος, νομομαθής, ποιητής (640-550 π.Χ.): «Οι πολίτες οι οποίοι απέχουν από το δημόσιο βίο κινδυνεύουν να θεωρηθούν άχρηστοι και όχι φιλήσυχοι».
Η προεδρευομένη δημοκρατία για να ριζώσει και να ευδοκιμήσει χρειάζεται συνεχή επαγρύπνηση και άσκηση του δημοκρατικού ήθους. Σοφός δεν είναι ο πολίτης που γνωρίζει πολλά αλλά εκείνος που ξέρει αυτά τα οποία θα του φανούν χρήσιμα.
*Ο Βασίλειος Γεώργιος Γρηγ. Παπαδάκης είναι επίτιμος μέλος Ε.Ε.Δ