Η οικονομία αποτελεί το "ατού" του Μητσοτάκη και μέρα με τη μέρα το "χαρτί" αυτό γίνεται ολοένα και πιο ισχυρό για την κυβέρνηση, εξασθενίζοντας παράλληλα την... ηχώ της αντιπολίτευσης.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Χθες, ο πρωθυπουργός κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, μέσω του οποίου έστειλε το μήνυμα προς την Τουρκία, ότι το υποθαλάσσιο ηλεκτρικό καλώδιο Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας, θα κάνει κανονικά τη δουλειά του, ενώ ανέδειξε την ισχύ της Ελλάδας στην εμπορική ναυτιλία. Ήταν μία ακόμη παρέμβαση, η οποία αποδεικνύει την ισχυρή θέση της χώρας μας στο διεθνές στερέωμα. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται η αντιπολίτευση, είναι ότι η απογείωση της εικόνας στο εξωτερικό, σε όλα τα επίπεδα, περνάει μέσα από το success story στην οικονομία.
Η κυβέρνηση έως το τέλος του 2026 θα ρίξει στην οικονομία σχεδόν 56 δισ. ευρώ, την ίδια στιγμή που τα ελληνικά ομόλογα έχουν χαμηλότερα επιτόκια από τα αμερικανικά, το Χρηματιστήριο Αθηνών "σκαρφάλωσε" σε νέο υψηλό 15ετίας (στις 1.827,51 μονάδες), παρά την... ομίχλη που υπάρχει στο διεθνές περιβάλλον και οι τιμές των ακινήτων αυξάνουν την περιουσία των πολιτών-ψηφοφόρων. Ειδικά για το Χ.Α. φαίνεται ότι οι μετοχές των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων δίνουν σημαντική ώθηση στον Γενικό Δείκτη, αντανακλώντας τις επιτυχίες στο μέτωπο της οικονομικής πολιτικής. Το πράγμα γίνεται ακόμη... καλύτερο για την κυβέρνηση και... χειρότερο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς έρχονται μειώσεις φόρων, ο μέσος μισθός αυξάνεται διαρκώς σύμφωνα με στοιχεία του ΕΦΚΑ και η ακρίβεια υποχωρεί για πρώτη φορά σε κάποιον έστω μικρό αντιληπτό βαθμό.
Με βάση τα παραπάνω, είναι απολύτως φυσιολογική η ανάκαμψη του κυβερνώντος κόμματος στις δημοσκοπήσεις, ενώ όταν ανακοινωθούν τα μέτρα στήριξης από τον πρωθυπουργό στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, οι συνθήκες μπορεί να γίνουν καλύτερες για τη Νέα Δημοκρατία και σίγουρα πολύ χειρότερες για τους βασικούς πολιτικούς αντιπάλους της. Το διεθνές περιβάλλον εξακολουθεί να αποτελεί τον ρυθμιστικό παράγοντα του οικονομικού κλίματος και τα βλέμματα είναι στραμμένα στις παρασκηνιακές συζητήσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, μέσω... Τραμπ.
Το Χρηματιστήριο Αθηνών αντανακλά την ισχυρή βελτίωση των ισολογισμών των εισηγμένων εταιρειών, η οποία φάνηκε στα μεγέθη του 2024 και επιβεβαιώνεται από τα αντίστοιχα του α΄ τριμήνου του τρέχοντος έτους. Βέβαια, η αντιπολίτευση εξακολουθεί να παίζει τη... μασημένη κασέτα των λίγων που πλουτίζουν, αλλά την ίδια στιγμή, ο μέσος πολίτης βλέπει ότι υπάρχουν πάρα πολλές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, οι οποίες είναι "ορφανές".
Οι θετικές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας φαίνεται ότι έχουν εγκλωβίσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε μια αδιέξοδη στρατηγική, η οποία συνοψίζεται στη μονομέρεια της τραγωδίας των Τεμπών. Η συντριπτική υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας στο πεδίο της οικονομίας επιβαρύνει δημοσκοπικά τη θέση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, αναζητεί για μία ακόμη φορά διέξοδο στη... χαμένη υπόθεση των Τεμπών.
Το ΠΑΣΟΚ με την κατάθεση της πρότασης για Προανακριτική Επιτροπή, στρέφεται κατά της παρούσας κυβέρνησης, αλλά και κατά της ηγεσίας του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών επί ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ένα ολέθριο λάθος, καθώς με το κατηγορητήριο καταλογίζει δόλο στους πρώην υπουργούς Κώστα Καραμανλή και Χρήστο Σπίρτζη. Δηλαδή, εκεί στο ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι μπορεί να σταθεί σε δικαστήριο ένα κατηγορητήριο, σαν να ήθελε ένας υπουργός και οι υφυπουργοί του να σκοτωθεί κόσμος! Αυτό που πάει να στήσει το ΠΑΣΟΚ είναι διάτρητο νομικά, αλλά ταυτόχρονα, το εκθέτει, καθώς δεν λαμβάνει υπόψιν του ούτε τον ανθρώπινο παράγοντα (δηλαδή τον μοιραίο σταθμάρχη), ούτε τον εντεταλμένο φορέα για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, δηλαδή τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων.
Οι αψυχολόγητες κινήσεις του Ανδρουλάκη παραπέμπουν ακόμη και σε... παγίδες που του στήνουν μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Το ίδιο ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία του οποίου καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες για να πείσει ότι πρέπει να πέσει ο Μητσοτάκης, χωρίς να το πιστεύει ούτε και η ίδια!
Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, δηλαδή ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά έχουν πάθει ένα πολιτικό vertigo, καθώς, προσπαθούν να διασκεδάσουν την... πίκρα τους από το ελληνικό success story, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες σε άλλα επίπεδα, όπου όμως, διολισθαίνουν από τη μία... γκάφα στην άλλη! Από την άλλη πλευρά, η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, προσπαθεί να κρατήσει όσο πιο ψηλά γίνεται την τραγωδία των Τεμπών, καθώς, θα συμπαρασύρει και την ίδια σε χαμηλότερα ποσοστά. Πλήγμα έχει υποστεί και η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, έχοντας ωστόσο τη βεβαιότητα, ότι έχει "κλειδώσει" μια ευκολόπιστη εκλογική πελατεία, που θα εξασφαλίσει την παραμονή στη Βουλή και την είσπραξη μεγαλύτερης επιχορήγησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Εκτός των παραπάνω, υπάρχει ο... καταϊδρωμένος Κασσελάκης που βλέπει ότι η παρουσία του στην επόμενη Βουλή είναι αμφίβολη, ενώ σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται τόσο η Νίκη όσο και η Φωνή Λογικής.
Πριν από μερικές ημέρες, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του πορίσματος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, υπό τον καθηγητή Καρώνη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δηλώσει... αινιγματικά ότι "το ψέμα έχει κοντά ποδάρια", δίνοντας... ραντεβού στη Βουλή. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με την κατάθεση της πρότασης για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής πιστεύει ότι θα "αγοράσει" χρόνο συσπειρώνοντας την κοινοβουλευτική ομάδα, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της εσωκομματικής... μίρλας για τη δημοσκοπική κατρακύλα και την ανεπάρκεια Ανδρουλάκη.
Η πλήρης κυριαρχία του Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό, έστω και με... στραπατσαρισμένο προφίλ, αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα για τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η συνένωση δυνάμεων ιδίως στην Κεντροαριστερά δεν φαίνεται να δημιουργεί δημοσκοπική δυναμική. Αντιθέτως, θα συσπείρωνε τους κεντρώους ψηφοφόρους και θα ωθούσε τους περισσότερους από τους αναποφάσιστους να στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2027. Μέχρι τότε, μπορεί να έχουν αλλάξει τα δεδομένα, είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή τη στιγμή, τα ισχυρά χαρτιά και η πρωτοβουλία των κινήσεων βρίσκονται ξεκάθαρα προς την πλευρά της κυβέρνησης και του Μητσοτάκη. Όσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αδυνατούν να ασκήσουν σοβαρή και κοστολογημένη προγραμματική αντιπολίτευση, τόσο θα παραμένει ισχυρή η θέση του Μητσοτάκη. Εν τέλει, όσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να... χτυπήσουν τον Μητσοτάκη, τόσο περισσότερες θα είναι οι... γκάφες που θα υποπίπτουν, απαξιώνοντας ακόμη περισσότερο την εικόνα τους...