Μίλησε ουσιαστικά και σε πολύ καλά ελληνικά κάπου 76 λεπτά της ώρας, χωρίς σημειώσεις και με συνοχή που κρατούσε αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του ακροατή.
Γράφει ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
Τέλος, έδειξε να γνωρίζει σε ποιόν κόσμο ζούμε και ποια είναι στην ιστορία του κόσμου αυτού η ελληνική συμμετοχή και τεράστια φιλοσοφική προσφορά. Πολύ σωστά έτσι δήλωσε ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα, του Θαλή του Μιλήσιου και του Αρχιμήδη, είναι κομμάτι της Δύσης για τον απλούστατο λόγο ότι υπήρξε η αφετηρία της πνευματικής της ύπαρξης. «Λογική, επιστήμη και ουμανισμός για μια καλύτερη ζωή, είναι τα στοιχεία που εμπνευσμένα από τον ορθολογισμό του Διαφωτισμού, συνιστούν τα εργαλεία της ανθρώπινης προόδου», γράφει ο Στίβεν Πίνκερ στο βιβλίο του «Διαφωτισμός Τώρα» (Εκδόσεις Διόπτρα) και ο Έλληνας πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Συνέδριο της ΝΔ,, πολύ μεστά επιβεβαίωσε τα λόγια αυτά. Χωρίς ωραιοποιήσεις και ουτοπικές ανοησίες.
Για παράδειγμα, το ότι ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός της χώρας απαλλάσσει κάθε Έλληνα πολίτη από το να χάνει κάθε χρόνο περισσότερο από μια εβδομάδα από τη ζωή του περιμένοντας σε ουρές, γιατί έτσι θέλουν κάποιοι γελοίοι γραφειοκράτες, είναι σπουδαία υπόθεση. Σε ογδόντα χρόνια ζωής είναι σχεδόν δύο χρόνια.
Κατά τα άλλα, σε μια φάση όπου κάποιοι πρώην πράκτορες της KGB προσπαθούν να ξαναμοιράσουν τον κόσμο, για να διατηρούν εξουσίες και προσωπικά πλούτη, το γεγονός ότι η Ελλάδα δηλώνει με ποιους είναι φίλη και τι περιμένει από αυτούς είναι ξεκάθαρο και δεσμευτικό για οσους αποδέχονται τη φιλία της. Τεράστια η διαφορά από αυτούς που πριν μια πενταετία φιλούσαν το χέρι του Πούτιν, ζητιανεύοντας 5 δις. δολλάρια και υποκλίνονταν μπροστά στον σημερινό εγκληματία πολέμου.
Ερωτώ: φαντάζετε κανείς πού θα βρισκόταν σήμερα η χώρα, αν τα χειροφιλήματα και οι γονυκλισίες είχαν αποδόσει; Ας μην έχουμε καμμιά αμφιβολία. Αν οι Καμένοι, οι Λαφαζάνηδες και άλλοι τινές είχαν τότε κάνει αυτά που ήθελαν, ο Ερντογάν θα έκοβε βόλτες στη Λάρισα και ο Πούτιν θα έκτιζε τη δέκατη βίλλα του στη Χαλκιδική.
Επτά χρόνια αργότερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η Ελλάδα είναι η πιο φερέγγυα δυτική δύναμη της ΝΑ Μεσογείου και αυτό μετά την αμυντική συμμαχία της με τη Γαλλία το γνωρίζουν φίλοι και εχθροί. Συνεπώς τα καλαμπούρια για συμμαχίες και φιλίες με τους εκπροσώπους του «ξανθού γένους» ας τα λένε κάποιοι για να βγάζουν κάποια ευρώ αλλά γενικά πρόκειται για κενολογίες πορνογραφικής υφής.
Τούτων λεχθέντων είναι απολύτως θετικό και εποικοδομητικό ότι πέρα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του υπάρχει στην Ελλάδα ένας επίσης προοδευτικός χώρος, ο οποίος κινείται και αυτός σε υψηλά επίπεδα κατανόησης της πραγματικότητας και αντίληψης για τις παγκόσμιες αλλαγές, στελέχη του οποίου διαθέτουν πολύτιμη διεθνή εμπειρία και γνώση. Είναι θετική και ελπιδοφόρα η ύπαρξη στην Ελλάδα μιας ώριμης σοσιαλδημοκρατίας, ικανής να επινοήσει ξανά τον εαυτό της και να διευρύνει υπεύθυνα τις αξιακές της ευαισθησίες.
Χωρίς προκαταλήψεις και ανεύθυνους λαϊκισμούς,υπάρχει στη χώρα το φυτώριο μιας σοσιαλδημοκρατίας που απορρίπτει τη χυδαιότητα, τους κουτσαβακισμούς και τις ύβρεις και που γνωρίζει να προτείνει εφικτές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα.Με αυτά τα τελευταία να πληθαίνουν και να απαιτούν ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις.
Υπό αυτή την έννοια, συνολικά η χώρα βρίσκεται σε καλά χέρια και αυτό είναι πηγή αισιοδοξίας, παρά τα σύννεφα στο διεθνή ορίζοντα και τις απειλές κάποιων καιροσκόπων που ονειρεύονται αυτοκρατορίες.